Mağara İnsanları

Bugün de tekerleği keşfetmek için çıktım dışarıya, olmadı. Modern bir mağara adamı olmak kolay mı? Güneş gözlerimi alıyor, anlaşılan uzun zamandan beri içerideyim.

Evdeki ışık dışarıdakine hiç benzemiyor. İçeridekine gözlerimi kısmadan bakabiliyorum dışarıdaki öyle değil. Adımlarımı attıkça kocaman bir dev gibi ağır hareket ediyorum, ayakkabının tabanları aşınıyor...

Başka insanlar görüyorum. Ne çok var Ya Rabbi! Bugün bayram değil seyran değil, etrafıma bakınıyorum bulamıyorum. Bu, bu sokağın her zamanki hali buna kanaat getirdim.

Kimse kimsenin yüzüne bakmıyor yasaklanmış gibi. Kimileri konan kuşları ayağını yere sertçe vurarak üstüne çullanacakmışçasına kovuyor.

Sonra kulaklarımı tıkıyorum, gözlerimi yumuyorum mağaramı terk etmenin kutlamasını yapıp bu kadar kalabalığa bir toplanma sebebi uyduruyorum.