Miniğim hoşgeldin,
gönlüme buyur ettim seni...
Gel, gel otur şöyle bir kaldırıma,
oradan bahset biraz şehrin insanlarına...
Sen alışıksın bilirim kaldırıma
ve meydana fırlayıp korkusuzluğa,
yerden taş toplayıp,
avucuna ümmeti sıkıştırıp zulmün üzerine fırlatmaya...
Bilirim nasır tutmuş ayakların,
duaya duran avuçların
ve ümmetle atan gönlün...
Gözlerinden ne yaş akıyor,
ağzından ne ses çıkıyor artık,
korktuğundan mı sanki,
gözlerin yaş akıtmaktan kurudu,
sesin İslam'ı haykırmak kısıldı,
yoksa sen Aksa Miniği'sin bilirim...
Yaş akıtmak dedim ya,
bir hüzün düşürmek istemedim bilerek gönlüne,
affet,
akıtılan secde secde kanlar içinde yer tutmuş Miniğim...
Meselenin dava olduğunu anlayıp,
toprağına ayak basmak istemeyen kara yüzleri affet,
korkuyorlar,
Aksa Miniği haklıdır demeye...
Zulmün eline üç kuruş geçti diye,
herkese kurşun yağdırıyor,
en önemlisi de Mescidi'ne,
Aksa'na,
Kubbe'ne,
Sahra'na leke sürmeye yelteniyorlar...
Korkar mı Aksa Miniği,
korkmaz,
korkmadı da,
bak korkusuzluğun da bir bedeli var
ama sana da verilen lütfa bak:
Cennet Miniğim...
Küçücük bir mezar,
onu bile göremeyiz belki,
neden mi?
Mezarına seni götürecek cesareti taşıyan,
kurşunlara göğsünü siper edecek biri yok...
Seni buyur ettim gönlüme Miniğim,
oradan bahset biraz...
Aksa,
bunun için mi yoksa?
Hep kan akması,
hep gözyaşı akması...
~21/07/30
Made with Bullet