Kıt’alar

Kevser-i âteş-nihâdın adı aşk Dûzah-ı cennet-nümânının adı aşk Bir lûgat gördüm cünûn isminde ben Anda hep cevr ü cefânın adı aşk. Ateş yaradılışındaki Kevser'in adı aşk Dışı Cennet görünen Cehennemin adı aşk "Çılgınlık" adında bir lügat gördüm ben Onda zulüm ve eziyetin adı aşk.

II Eğer desem ki hevâlar açıldı geldi behâr Murâd odur ki benimle mahabbet eyledi yâr Ya söylesem ki çemen goncelerle zeynoldu Odur garez ki tebessümle söyledi dildâr Havalar açıldı, bahar geldi dersem, Sevgili benimle muhabbet etti demek isterim Çimenler goncalarla bezendi dersem de meramım, Gönlümü alan güzel, benimle gülerek konuştu demektir.

III Açıl ey gonce-leb nûr eylesin bezmi tekellümler Safâdan hande deryâsında mevc ursun tebessümler İzârın gül gül etsin tâb-ı şahbâ-yı neşât olsun Bu âteş güfte rengin besteler hûnin terennümler Ey gonca dudaklı güzel, konuş da sözlerin meclisi nurlandırsın; Gülümsemeler, zevk ve safâ ile gülüş denizinde dalgalansın. Neşe, sevinç şarabının harareti, yanağını gül gül etsin de Bu ateş güfteler, renkli besteler, kanlı terennümler haline gelsin.

IV Güzelsin bi-bedelsin nâz-perversin dilârâsın Değilsin bi-vefâ ammâ ki gâyet bî-muhâbâsın Ne mâni'dir uzatsan destini bûs etse âşıklar Kolun bükmezlere bir pâdşâh-ı âlem-ârâsın Güzelsin; eşin-benzerin yok; nazlı, gönül bezeyen bir dilbersin; Vefasız da değilsin ama çok pervasızsın, çekinmezsin. Elini uzatsan da âşıklar öpseler ne olur, bir mani mi var Alemi bezeyen bir padişahsın; (güzellikte) kimse senin kolunu bükemez.

V Görmedinse bahr-ı aşkın lü'lü'-î mensûrunu Mutrıbın seyreyle mevc-i nağme-i tunbûrunu Öyle peyder pey terennüm-rîz olur âguşu kim Selsebîl etmiş sanırsın sîne-î billûrunu Aşk denizinin saçılıp dökülmüş incilerini görmedinse, Çalgıcının tanburundan coşan nağme dalgalarını izle; Kucağından birbiri ardınca öylesine terennümler dökülür ki Billûr göğsünü Cennet'te bir ırmağa döndürmüş sanırsın.